Seth Godin schrijft in zijn laatste boek 'Linchpin' over het fenomeen 'writer's block'. Creatieven willen zich nog wel eens verschuilen achter deze blokkade, en komen dan niet tot daadwerkelijke actie. Godin verzet zich hier tegen en vergelijkt het met een loodgieter die toch ook niet echt lijdt aan 'plumber's block'.
GreenInc. is sinds dit jaar onderdeel van De Groene Bocht; een verzamelplek van duurzame bedrijven en initiatieven. Onder andere Urgenda, Wij Zijn Koel, Tendris The New Motion, De Betere Wereld en Amsterdam Smart City zitten in ons grachtenpand.
Column van mij in De Pers op 17 maart:
Een weinig bekend historisch feit is dat wortels oranje zijn dankzij de Nederlanders. Koningshuisgezinde boeren teelden voornamelijk de oranje variant van de tot dan in vele kleuren voorkomende wortel, en maakten ‘m op die manier de dominante variant. Geloof me, of google ’t maar en geloof me later.
Het is weer tijd voor Nederlandse wortels. Want de tijd van depressieve berichtgeving over duurzaamheid loopt op z’n einde, en de tijd is rijp voor een spreekwoordelijke wortel voor de neus. Al Gore heeft z’n werk goed gedaan, de boel is lekker opgewoeld en de wereld is een eind uit z’n ontkenningsfase gekomen. Op die paar losgeslagen criticasters na die vanwege een overdreven jaartalletje in een IPCC rapport de totale wetenschap van klimaatverandering in ’t verdomhoekje weten te zetten.
2010 gaat draaien om positieve motivatie. Mensen moeten er weer zin in krijgen. Gelukkig is het zo’n verdraaid koude winter geweest, want dat maakt gevoelsmatig de zon in het voorjaar een stuk warmer. En dat momentum kunnen we als innovatieve ondernemers best gebruiken om duurzaamheid in het zonnetje te zetten. Merken als Volkswagen met hun uitingen over Bluemotion technologie, en de daaruit voortgevloeide Fun Theory campagne (www.thefuntheory.com) spelen daar al slim op in. Niet zitten zeuren in de hoek over verzuipende ijsberen, maar gewoon dingen verzinnen waardoor zelfs de mensen die niets hebben met een graadje meer of met electrische auto’s tóch meegaan in de innovaties die de wereld een betere plek moeten gaan maken. De beste manier om dat te bereiken is om duurzaamheid als integraal onderdeel van ondernemerschap te beschouwen. Er is geen andere keuze, dus dan kan je het maar beter leuk maken.
Een blog van Jim Ylisela, die ik 1 op 1 overneem. Volgens mij heeft het niet alleen te maken met goed communiceren, maar ook meteen met goed zaken doen:
By Jim Ylisela
How to help your writers avoid the pitfalls that make most corporate writing dull, uninspired and convoluted
Writers are second-class citizens in the corporate world.
To be a writer is to be a peon on the almighty org chart. Better to be someone with a much fancier-sounding title, something like internal communicator or communications partner or, best of all, strategic communications specialist. Now that really sounds like something. I don't know what, exactly, but something.
Being a writer, it seems, doesn't make the grade in most companies. Yet good, clear communication is the one skill that organizations can't do without, and one that always seems in short supply.
Why? Two reasons: No one has made strong writing a priority, or the people doing most of the writing aren't very good at it. Combine the two and you have an organization that struggles to get its messages across to employees, customers, media, investors and anyone else who might be listening. And that's just not good business. Here's worse news: If you're a communications executive, this is your fault.
Don't get me wrong. I'm all for communications people being strategic thinkers and valued counselors who advise executives how to frame the mission, shape the message, engage the work force and commune with customers.
But it all begins with words, and when words fail to inform, motivate and, yes, even inspire, the best strategies crumble. What good is a vital message if no one hears it? What value is the mission if people don't understand it?
The problem with so much corporate communication today is not a lack of strategy, but an absence of voice. Vivid and unique voices. Voices that tell a company's story—about its people and its products and its place in the world—in a way that others might find compelling.
Why have companies lost their voice? The biggest reason is fear. Good communication can't thrive where every word is second-guessed and scrubbed of all meaning.
We've got to get back to good writing, and it's up to communication executives like you to make it happen. You can start by encouraging that your folks practice 10 fundamentals of good communication. They can help your writers avoid the pitfalls that make most corporate writing dull, uninspired and convoluted.
1. Push for specificity. Corporate writing is generally too vague, so you should invoke E.B. White's Rule No. 16 from The Elements of Style: "Prefer the specific to the general, the definite to the vague, the concrete to the abstract." (And while you're at it, buy your writers the book.)
Instead of the abstract, demand writing that is about something we can grasp. Don't tell us we have special challenges to confront; share with us the specific problems we face and how we're thinking of solving them. Don't praise people for their extraordinary contributions to the general welfare of the company or their untiring determination to go the extra mile.
Those words are flat and stale. Tell us some stories about people who have done something to push the company forward. Focus on the interesting, not the mundane.
2. Use more words. There's a bunch out there waiting to be plucked from obscurity and entered into the corporate lexicon. Companies use the same words over and over, and many of them have lost their meaning. How often can you talk about quality before it loses its panache? If everything is strategic, then what isn't? Are some decisions "key," while others ignored?
We are stuck in the language of corporate life. English gives us anywhere from 250,000 to 1 million words to express ourselves, but it feels like most companies keep using the same 12. It's time to stretch our vocabularies; reward any kind of corporate communication that breaks away from the everyday.
3. Find better verbs. This is where the language really fails most corporations. Companies talk to each other, and their customers, in stilted, dry language; and verbs are the biggest culprit. Strong verbs drive sentences; dull verbs slow them to a crawl.
The problem is that companies are using the same verbs to explain everything. We're leveraging our synergies. We're implementing core competencies. We're facilitating strategic processes to focus on our key deliverables. What does that mean? Turn your writers loose; order them to use action-oriented verbs that paint a picture. Make everyone read the front page of the Wall Street Journal, collect the verbs that power those terrific sentences.
4. Pursue the active voice. There's no reason to write like a lawyer, tucking away the subject of a sentence so no one knows who did what to whom. You could argue that passive construction is a direct violation of the company mission, for it fails to take any responsibility for its actions.
Make it a rule that writers turn their sentences around and focus on the subject+strong verb+object construction. Active writing is faster and cleaner, and it requires fewer words. This one simple act instantly lifts your writing out of its lethargy.
5. Omit needless words. Not only are we choosing the wrong words or the same words, we're using too damn many of them. Most corporate writing could stand a decent haircut.
Here's a little test: Count the number of words in your story, print it out and then cut it by 10 percent. Don't take out any useful detail or information; remove only words that didn't have to be there in the first place. Then, take a hard look at your first sentence. Make it shorter. That first paragraph needs to give your readers a running start.
6. Embrace simplicity and clarity. This is a biggie. People in companies want to look and sound important, and somewhere they got it into their heads that the best way to do that is to use a lot of big words and convoluted phrases. There's an entire industry organized around this notion, leading to hundreds of "success" books that use goofy metaphors to describe how businesses should operate.
It's all nonsense. The best way to communicate, from the Bible to the blogosphere, is through clear, simple, conversational language. Get rid of the hype, ban the corporate speak, say what you mean and mean what you say. Clarity begets productivity and innovation. Simplicity leads to better understanding, which leads to engagement. Period.
7. Tell a good story. Many companies have lost the art of storytelling, even though every organization is filled with compelling tales of people doing good work, overcoming barriers, and treating each other (and the customers) with care and respect. But instead of real people doing interesting things, we get a combination of general platitudes ("Thank you for your hard work!"; "Our employees are our greatest asset!") and vague admonitions. ("If we each push a little harder, we can meet our third quarter goals"; "We're facing some tough challenges, but if we work as a team we can turn them into opportunities").
Those are meaningless statements, and not very motivational to those who bother to listen. It's your job to dig out real stories and give your organization some human voices. People like to read about people; they don't want to read about programs, processes or policies. Find the people who are working the programs, carrying out the new process or affected by the policies—and tell their stories.
One good anecdote will keep readers interested.
8. Find some interesting voices. Everybody in the corporate world sounds the same, and frankly, it's boring. The quotes we use in press releases, the way our leaders address the troops, the way we write our newsletters and intranets: BOOORRRING. You can change this right away by demanding that people talk like, well, people.
Make no mistake. The burden is on the communicator. It's your job to make people comfortable enough so they can be themselves and talk the way they normally do, instead of lapsing into some kind of mind-numbing corporate chant we've all heard before. Quotes are the best way to illustrate the talented, dynamic people working at your organization. They've got something to say, but it takes a good conversation to coax it out of them. Make sure your interesting people are saying interesting things.
9. Take some chances. This is actually easy, since taking a chance in most companies hardly requires doing anything radical. It just means looking for a different way to tell a story.
Writing about customer service? Do a story about the top 10 ways the company to lose a customer. Employees have questions? Start an intranet column called the Rumor Mill, where people can get straight answers to business questions. Think about your audience and what gets their attention, then craft your communication to match. People want to be entertained as well as informed. Have some fun.
10. Rewrite everything. All of the above rules won't get you anywhere if you don't impose the biggest rule of all: Good writing evolves, and it happens only when so-so prose is made better through rewriting. If you can do one thing for your writers, it's this: Liberate them. Tell them it's OK to write complete crap the first time out, because they've got to get something on the screen first, then make it better. No one writes perfect sentences in their heads. Write it once, rework it, then write it again. That's the magic formula, and it's the only way to make sure you've followed Rules 1 through 9.
Guy Kawasaki, een indrukwekkend inspirerende spreker en voormalig Chief Evangelist van Apple, vertelt wel eens over zijn '10 Geboden van Ondernemerschap'.
Hier zijn ze, vertaald en ingekort, (dankzij Ingmar de Lange):
1. Ga voor betekenis, niet voor geld
Succesvolle ondernemers focussen zich op waardecreatie: hoe de som van de componenten groter wordt dan de individuele delen. Het geld volgt.
2. Maak een mantra, geen missiestatement
Missiestatements zijn wollige stukken papier die gaan over 'superieure kwaliteit door leiderschap'. Houd het kort, vertel alleen wat je wilt betekenen voor klanten. Nike: authentic athletic performance. FedEx: peace of mind.
3. Maak sprongen
Innovatie gaat verder dat een stukje voorlopen. Het gaat om grote sprongen. Dus niet: 10% beter. Maar: radicaal anders.
4. Productontwerp: DICEE
D = Diep: ga verder dan de norm en doe iets ongewoons.
I = Intelligentie: bied handige slimmigheid.
C = Compleet: denk niet alleen in het product, maar ook in de ondersteuning en service.
E = Elegantie: maak het mooi.
E = Emotie: prikkel het gevoelsleven.
5. Het hoeft niet perfect te zijn.
Je innovatie zal altijd groeistuipen kennen en dus imperfecties hebben. Accepteer dat. Het gaat om het statement dat het maakt. En ik zou als groene ondernemer toevoegen: 'je hoeft niet perfect te zijn om iets goeds te doen'.
6. Polariseer.
Alles willen zijn voor iedereen werkt niet. Dat leidt tot middelmaat. Maak iets wat sommige geweldig en andere vreselijk vinden
7. Laat 100 bloemen bloeien.
Je weet nooit welke bloemen gaan bloeien, dus laat ze groeien. Innovaties kunnen onverwachte en onbedoelde klanten krijgen. Het is makkelijker te vragen 'waarom koop je het eigenlijk?' dan 'waarom koop je het niet?'
8. Verbeter
Verbeter altijd. Ook al zegt iedereen dat het niet kan. Luister vervolgens naar je klanten.
9. Kies de niche.
Kawasaki heeft een simpele X- en Y-as met uniciteit en waarde. Het gouden ei zit natuurlijk bij uniek en waardevol. Durf een keuze te maken die je uniek maakt.
10. Volg de 10-20-30 regel.
Als je een nieuw idee presenteert, schrijf dan niet meer dan 10 sheets, gebruik 20 minuten en neem een lettergrootte van 30 punten. Of gebruik als lettergrootte minimaal de helft van de leeftijd van de oudst aanwezige luisteraar.
Het doel van de presentatie is niet om naar huis te gaan met een zak geld. Het doel is om niet meteen gedumpt te worden.
En: laat je niet gek maken door de hufters. Die denken aan wat ze doen, niet aan wat ze kunnen doen. Kawakasaki zelf kreeg midden jaren negentig de functie van CEO van YAHOO! aangeboden. Hij weigerde, want hij zag het Internet slechts als iets extra's voor je modem. "By my calculation, this decision cost me $2 billion."
Inspiratie: FrisLicht
Bron: Forbes
En hier is de hele lezing als video
Green Inc. is aan de weg aan het timmeren. En zo nu en dan wordt dat gezien.
Volgens Green2 horen we bij de top 20 Up & Coming groene bedrijven van Nederland:
En dan zelfs boven het vorige bedrijf wat ik hier in Nederland gestart ben; innocent drinks. Maar ja, die werden óók genoemd bij Groen Eten.
De coalitie kibbelt over groene deel akkoord...
Ik zou pas schrikken als er snel actie zou worden ondernemen...
Afgelopen week heb ik de eer gehad om de leden van de Fair Wear Foundation te mogen vertellen over hoe ik denk over groene marketing en authentieke communicatie.
De mensen, de omgeving (De Kas in Amsterdam) en het fantastische weer was erg inspirerend.
De slides van die presentatie staan hier.
Een boodschap overbrengen is niet altijd eenvoudig. Je moet de aandacht krijgen, en vervolgens vasthouden. Zeker als de boodschap niet vernieuwend is, kan je er maar beter voor zorgen dat de wijze van overbrengen dat wel is. Zo bewijst deze purser van SouthWest Airlines.
Wie zegt dat muren van steen moeten zijn?
15 voorbeelden van groene muren in de wereld.
bron: webecoist
Ik ben een groot fan van TED. TED is een jaarlijke conferentie waar mensen vanuit de hele wereld praten over hun passie, hun ambities, hun visies. Mensen als Al Gore, Bill Clinton, Malcolm Gladwell. Maar ook onbekende mensen, mensen met een krachtig doel in het leven.
De presentaties van TED zijn op het web te bekijken via TED.com.
Net heb ik waarschijnlijk de meest indrukwekkende lezing gezien ooit.
Een dame, voor mij tot nu toe niet bekend maar dat schijnt ze wel te zijn, die praat over het hart van de wereld; de oceanen.
Ik vind dat op scholen, maar ook in zitkamers, de Inconvenient Truth verplichte kost zou moeten zijn. Maar vanaf nu staat deze lezing ook op dat lijstje.
Neem 15 minuten voor jezelf, en bekijk het verhaal van Sylvia Earle.
http://www.ted.com/talks/sylvia_earle_s_ted_prize_wish_to_protect_our_oceans.html
Altijd leuk als anderen leuke dingen over je zeggen: innocent is door het Nederlands publiek verkozen tot het bedrijf et het meest coole sustainability initiatief. Aldus Cool Unlimited.
Leuk.
Ik mocht vorige week mijn ideeën over groene marketing uiteen zetten voor een groep fashionistas, zie onder:
http://www.groenhetnieuwezwart.nl/site.php?context=1&id=206&mode=single
Oprechte groene marketing is eigenlijk niets anders dan iets 'groens' normaal te maken, tot de norm te maken. Greenwashing is het tegenovergestelde; iets 'normaals' groen willen laten lijken.
Terra Choice beschreef in '07 zes vormen van deze greenwashing in 'The Six sins of greenwashing':
1. De zonde van de verborgen vervuiling
Een positief milieueffect van een product benadrukken, terwijl alle negatieve effecten onvermeld blijven. Wc-papier, keukendoekjes, kopieerpapier mogen dan vaak gerecycled zijn, het productieproces kan uitermate milieu-onvriendelijk zijn Het verzwijgen van vervuiling is de meest voorkomende vorm van greenwashing.
2. De zonde van geen bewijs
Niet onderbouwde, moeilijk te controleren claims. Zoals de aanprijzing 'dierproefvrij' op shampoos of conditioners, zonder certificering of verwijzing naar bewijs daarvoor.
3. De zonde van vaagheid
Het gebruik van algemene, weinig zeggende termen als 'niet giftig', 'natuurlijk product', 'groen', 'milieuvriendelijk'. Terra Choice vond insecticiden voor in de tuin die werden aangeprijsd als 'vrij van chemicalien'.
4. De zonde van irrelevantie
Het gebruik van cfk's is al jaren verboden. Toch vond TerraChoice een keur aan producten met de trotse melding 'cfk-vrij'.
5. De zonde van het goede van het kwaad
Het opwaarderen van pertinent kwalijke of ongezonde producten met groene predicaten: 'organische' sigaretten of 'ecologische' kunstmest.
6. De zonde van het jokken
Valse claims, keihard liegen dus. 'Gecertificeerd organische' shampoo, terwijl een certificaat daarvoor niet bestaat.
(bron: Volkskrant, 15/11/2008)
Maar ik zal het niet laten bij wat je niet moet doen. Meteen dus even tien gouden regels van hoe het wel kan, geinspireerd door Futerra uit Londen:1 grote plaatje
Maak connecties, heb een visie, doorbreek routines
2 laat 't kloppen
Wees betrouwbaar, transparant. Geef feiten.
3 wees cool
Wees sexy maar normaal, gelijkwaardig, non-corporate, stoer. Steek je hoofd boven 't maaiveld uit.
4 hoor er bij
Wees onderdeel van een wereldwijde verandering, wees positief, word onderdeel van succes.
5 verhalen werken
Empathie en emoties zijn krachtig. Gebruik verhalen om aandacht vast te houden
6 optimisme
Duurzaamheid is haalbaar. Voorkom schuldvraag en schuldgevoelens.
7 glory button
'Duurzaamheid maakt JOU fantastisch'.
8 verandering is voor ons allemaal
Breek stereotypen, gebruik 'inclusieve' taal en vormgeving, benadruk 'wij'.
9 we willen helden
Introduceer rolmodellen - 'wees zoals ik'
10 maak 't persoonlijk
Trek doen en denken naar elkaar toe: weerspiegel grootse ideeen in 't dagelijks leven, geef ze een vertrouwde context.
Twee lijstjes. Twee meetlatten. Succes.
De afgelopen tijd heb ik links en rechts lezingen gedaan over ondernemerschap en duurzaamheid.
En daarmee heb ik zowaar de Stadskrant van Veghel gehaald.
Erg leuk.
Nooit gedacht dat het mij zou overkomen, maar ik ben een beetje MVO moe.
Weet niet wat het is, het begon volgens mij een paar weken geleden. Als ik er zo over nadenk was het misschien wel tijdens mijn vakantie in Frankrijk. Ik liep daar over de markt en horde niemand over spaarlampen en zo. Ook niet over MSC gecertificeerde vis of bioworstjes. Niets van dat alles. En terwijl ik zo naar de lokaal gebrouwen appelcider keek, en het tafeltje met verse eieren van een dametje met een leeftijd van ergens in de drie getallen, leek alles zo vanzelfsprekend. Ik heb dat een keer eerder in m'n leven gehad, toen ik de kans had om te gaan duiken bij een groep eilanden waarvan ik de naam geeneens durf te noemen, zo cool was het. Darwin speelde er met vinkjes in ieder geval. Toen ik daar in het water lag op een meter of 5 diepte aan het einde van m'n duik, werd ik omringd door een enorme school tonijn en kwam er nog even een zeeleeuw langs om wat bellen te blazen tegen m'n masker. Weet nog goed wat ik toen dacht; 'goh, ooit was elke zee zo vol met leven'. Sindsdien eten mensen niet meer relaxed sashimi als ze naast me zitten, maar dat terzijde.
Op die markt in Frankrijk voelde 'duurzaamheid' niet als iets aparts, als iets waar je zo snel mogelijk over moet communiceren, noch als iets waar je toch heel snel allerlei werkgroepen voor moet oprichten om spaarlampen in de gang te krijgen en mensen een minder belastende lease-auto te laten kiezen. Nee, het was gewoon vanzelfsprekend.
Misschien ga ik te snel hier, maar dat zelfde gevoel heb ik dus de laatste weken elke keer als ik met iemand zit te praten over 'duurzaamheid' in zijn of haar bedrijf. Volgens mij trappen we namelijk in dezelfde val als tijdens de internethype, waar ik op een later moment nog wel eens op terug zal komen. Internet is tegenwoordig net zo goed door de complete bedrijfsstrategie verweven als 'duurzaamheid' over een decenium ook zal zijn. Volgens mij zijn de winnaars van morgen dus de mensen die vandaag al kijken naar de vanzelfsprekendheid van diezelfde 'duurzaamheid'. Maar daar ga ik weer, ik kan 'duurzaamheid' tegenwoordig alleen nog maar tussen aanhalingstekens schrijven, want elke keer als je er over begint, wordt er weer gezeverd op wat dan in hemelsnaam de definitie er van is. Niet zo makkelijk, als je je bedenkt dat bij de laatste telling er al dik 1100 verschillende definities bestaan. Sarriel Taus van Fifteen noemde het laatst bij een panelgesprek van de Stichting Sociaal Ondernemerschap waar wij beide voor waren uitgenodigd het 'je burgerplicht als ondernemer'. En als ik een grote gemene deler moet noemen tussen alle ondernemers die ik momenteel zie als succesvolle ondernemers, dan zie je elke keer weer die vanzelfsprekendheid terugkomen.
'Makkelijk gezegd', hoor je dan vaak als verwijt, 'jouw tent kon vanaf de eerste dag op die manier aan de slag'. Maar er is nog iets makkelijkers, en dat is je te verschuilen achter de granieten muur van het verzet tegen verandering. Want in mijn ogen kan elk bedrijf z'n manier van werken heroverwegen en daarmee een duurzame winst bewerkstelligen.
Gewoon door er mee te beginnen.
Mooi, daar kom je dus gisteren pas achter:
Johan Cruijff had het hele klimaatprobleem zó opgelost.
Maar Al Gore heeft het 'm gewoon nooit gevráágd.
Logisch.
Hijs de zeilen, we gaan varen. We, de Hollanders, zijn een natie van zeevaarders. Volgens mij zijn we destijds zelfs de Gouden Eeuw ingedoken omdat we gewoon handig waren met snelle schepen en het concurrentievoordeel wat we daarmee konden behalen.
De zeilschepen werden door de Industriele Revolutie verbannen naar de jachthavens en de Sneekweek, en de tijd van de grote containerschepen en oceaanstomers brak aan.
En toen kwam Robbie Nash. Hij zette een zeil op een surfboard en maakte het windsurfen cool en geblondeerd piekhaar geaccepteerd. Of dat nou door een langdurig verblijf op een Hawaiaans strand kwam, of door een fles Glorix, dat maakte niet zoveel uit.
Ook die tijden kwamen ten einde.
Malloten gingen vliegeren en surfen combineren, en begonnen met het zogenaamde Kitesurfen. Ik durf met lichte schaamte te bekennen dat ik mezelf daar te oud voor vind. Maar ja, dat vond ik van snowboarden destijds ook al. En toen was ik 18.
Hier komen de twee verhaallijnen samen. Kitesurfen met een oceaanstomer. Da's een soort 'Scheepsjongens van Bontekoe gaan naar Delft'. Fantastisch. Een stel slimme jongens (duitse jongens, maar dat mag de pret niet drukken) hebben op een nederlands vrachtschip een enorme vlieger gehangen om op die manier brandstof te sparen.
http://www.nrc.nl/wetenschap/article932111.ece/Vrachtboot_goedkoop_vooruit_met_vlieger
Ik kijk uit naar de dag dat de Batavia weer in Amsterdam zijn lading komt lossen..